Psychoanalityk, psychiatra i filozof.

jest psychoanalitykiem, psychiatrą i filozofem. Analizy uczył się w Analytical Institute Heidelberg-Mannheim i w École Freudienne de Paris. Studia medyczne, psychoanalityczne i filozoficzne odbył na Uniwersytecie w Heidelbergu, Paris-Sorbonne i Paris-Vincennes. Pracował w Paryżu jako psychiatra w szpitalu św. Anny, uczestniczył w seminariach Jacques'a Lacana, uczęszczał na wykłady filozoficzne Paula Ricoeura, Michela Foucaulta i Gilles'a Deleuze'a.

W 1972 roku obronił doktorat z filozofii (pod kierunkiem Hansa-Georga Gadamera), przedstawiając dysertację pt. Język i nieświadomość (wyd. 1973, przekład polski, 2005). W roku 1976 uzyskał stopień doktora nauk medycznych (pod kierunkiem Hubertusa Tellenbacha), przedstawiając pracę pt. Pozycja ojca u schizfreników. Habilitował się w dziedzinie psychiatrii w zakresie struktur rodzinnych w rodzinach schizofrenicznych w świetle teorii Jacques'a Lacana.

Jest autorem ponad 150 artykułów, głównie z zakresu psychoanalizy, filozofii, psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej i psychologii medycznej.
Wśród jego książek związanych z psychoanalizą Lacanowską wymienić należy: Klinika psychoz w świetle psychoanalizy strukturalnej (1995, z Heinzem Weiß i Gerdą Page), Psychoanaliza strukturalna (2000), Mowa jako terapia (2000).

Wielokrotnie gościł ze swoimi wykładami w obu Amerykach, prowadził warszaty poświęcone psychoananlizie Lacana w Duquesne University (Pittsburgh), w Cordobie (Argentyna) i Kostaryce.

W latach 1980 - 1989 Dyrektor Wydziału Psychoterapii i Psychologii Medycznej na Uniwersytecie w Heidelbergu. W latach 1990 - 2004 Dyrektor Wydziału Psychoterapii i Psychologii Medycznej na Uniwersytecie w Würzburgu. W 1986 roku otrzymał Egnér Prize na Uniwersytecie w Zurichu za swoje naukowe osiągnięcia z dziedziny psychiatrii, psychologii i psychoanalizy fenomenologicznej.